  Hesje Julia Salomonson [I13729], dochter van Heiman Salomonson en Rosetta Jacob Godefroi.Ook bekend als: Henriette Julia Salomonson, bron: Rotterdam Stadsarchief (bevolkingsregisters), geboren 4 dec 1855 (24 Kislev 5616) Almelo, Overijssel, Nederland, bron: WieWasWie (geboorten), overleden 19 nov 1943 (21 Cheshvan 5704) Auschwitz, Polen, leeftijd 87 jaar, doodsoorzaak: vermoord, bronnen: In Memoriam, Joods Monument Joodse Gemeenschap in Nederland Gehuwd 22 aug 1881 (27 Av 5641) Soerabaya, Indonesia, leeftijd 25 jaar, bron: The Levenston and Stibbe Families (49 jaar gehuwd) met:  Maurits Stibbe [I13728], leeftijd bij huwelijk 24 jaar, zoon van David Stibbe en Clara Bottenheim.Geboren 13 mrt 1857 (17 Adar 5617) Almelo, Overijssel, Nederland, bron: Archiefkaart Amsterdam E (persoonskaart), overleden 4 dec 1930 (14 Kislev 5691) Wiesbaden, Hessen, Germany, leeftijd 73 jaar, bron: Archiefkaart Amsterdam E (persoonskaart) Ontleend uit Internet http://www.recordingpioneers.com/docs/STIBBE.pdf In de Gramophoon-Revue van mei 1930 staat het volgende vermeld: In den leeftijd van 73 jaar overleed te Wiesbaden plotseling een der pioniers op gramophoon-gebied, de heer Maurits Stibbe, firmant van de firma N.V. M. Stibbe & Co., importeurs van de Odeonplaten. De heer Stibbe was een der eerste importeurs in ons land van gramophoonplaten, ruim dertig jaar geleden, toen men de toestellen nog phonograaf en de platen "rollen" noemde. De verkoop was toen nog zeer primitief. De platen, die een middellijn hadden van 19 cm.de grootere zijn eerst veel later gekomen - lagen in een oud grachtenhuis, waar de firma toen was gevestigd, in stapeltjes op den grond. Etiketten stonden er nog niet op, de titels waren ingeperst. Koopers van allerlei aard kwamen uit de stapels een keuze doen en zóó groot was de belangstelling, dat de heer Stibbe nauwelijks voldoende kon aanvoeren. De heer Stibbe heeft, ten behoeve van den handel in gramofoonplaten, drie malen een reis naar Indië gemaakt, eerst in 1909 en 1910, daarna in 1912 en tenslotte in 1914. De laatste maal keerde hij terug per" Tambora" van den Rotterdamschen Lloyd. Op weg naar Nederland kreeg hij bericht van het uitbreken van den wereldoorlog en aan boord hoorde hij allerlei ontstellende verhalen, o.a. dat Nederland in den oorlog was betrokken en heel Amsterdam in brand stond. Na die reis vol emoties is de heer Stibbe niet meer in Indië geweest. Kinderen: 1. Clara Sophia Rosette Stibbe [I13730]Geboren 4 mei 1882 (15 Iyar 5642) Soerabaya, Indonesia, bron: The Levenston and Stibbe Families, overleden 11 mei 1884 (16 Iyar 5644) Kampen, Overijssel, Nederland, leeftijd 2 jaar, bron: WieWasWie (overlijdens) 2. David Henri Theodoor Stibbe [I13731]Ook bekend als: Henk Stibbe, geboren 27 feb 1885 (12 Adar 5645) Soerabaya, Indonesia, bronnen: Gezinskaart Amsterdam, Persoonskaart CBG, overleden 13 sep 1969 (1 Tishrei 5730) Amsterdam, Noord-Holland, Nederland, leeftijd 84 jaar, bron: Persoonskaart CBG. Beroep: vertegenwoordiger; importeur, bron: Huwelijksakte Ontleend uit Internet http://www.recordingpioneers.com/docs/STIBBE.pdf In de Gramophoon-revue van november 1932 staat het volgende vermeld: Mr. HENK STIBBE, directeur van Odeon in Nederland, vertelt over den toestand van de huidige gramophoon-industrie. Het was een en al leven en bedrijvigheid toen wij binnenstapten bij de firma M. Stibbe & Co., importeurs van de Odeonplaten en -toestellen voor Nederland en Koloniën. Geen moment kreeg men den indruk in een bedrijf te zijn dat den invloed ondervond van een eventueele crisis, die volgens sommigen nu eenmaal niet ontkend kan worden. Ook de zakelijke, resolute verschijning van den directeur, den heer Mr. H. S t i b b e, wekte andere voorstellingen. Niet ten onrechte. De gramophoon-industrie is taai, men denkt er niet over bij de pakken te gaan neerzitten. Aanpassen aan de veranderde en veranderende eischen van het publiek, luidt het parool. Mijn vader, vertelde de heer St i b b e, was de eerste importeur van gramophoon-platen. Hij is ~8 jaar vertegenwoordiger geweest van Lindström. Onze zaak heeft dus de gramophoonindustrie in alle phases, in alle ups en downs, medegemaakt. De niet-electrische opnamen, de oorlogstijd met zijn gebrek aan schellak, waardoor de platen van arabische gom gemaakt moesten worden, de Engelsche no-scratch platen, die kwamen in een periode dat het Duitschland onmogelijk was mee te komen met de verschillende technische verbeteringen. Wij hebben dus wel veel ondervinding, die ons geleerd heeft dat geen vak aan zoo'n groote evolutie onderhevig is als juist de gramophoon-branche. Volgens mij weerspiegelt de vraag naar platen den geest der menschen van den tijd waarin ze gevraagd worden. Heden ten dage IS de mensch oppervlakkig, gemakzuchtig, althans in zijn ontspanning, slechts bedacht op licht vermaak. Vandaar dus de vraag naar lichte muziek, naar Schlagers, zingende filmartisten. Er is vrijwel geen vraag meer naar klassieke muziek. Opera's hebben afgedaan. Vroeger werden den ganschen dag opera's verkocht: Paljas, Tosca, wie bezat ze niet! Wij slijten er geen meer .... Ouvertures van de groote opera's gingen er vroeger bij honderden de deur uit, nu worden ze nog maar zelden gevraagd. De fabrieken durven geen goede muziek meer te laten opnemen, men koopt de klassieke platen toch niet. * Trouwens ook met de Schlager is het anders geworden. Vroeger was een goede Schlager twee à drie maanden in trek. Daar krijgt ze nu geen kans meer toe, want vandaag den dag is de eene plaat nog niet uitgebracht of een nieuwe vraagt alweer de aandacht. Waren er nog niet zoo lang geleden hoogstens twee Schlagers per maand, thans verschijnen er tien per week, welke dan een week of twee drie verkocht kunnen worden. Het is voor ons importeurs ook altijd de groote moeilijkheid, om steeds te moeten zorgen dadelijk voldoende voorraad te hebben als een film ergens draait. Want de dag nadat de film voor het laatst vertoond is, verdwijnt de belangstelling. En dan de radio. In het begin, toen de Nederlandsche omroepvereenigingen drie uur per week gramophoon-platen uitzond, gaf dit een algeheele opleving in ons bedrijf. Op deze wijze kregen wij gehoorzalen voor wel 100.000 belangstellenden in plaats van voor enkelen. Maar nu hoort het publiek den heelen dag de Schlagers, van al die verschillende omroepvereenigingen vaak tien keer in een week, zoodat het oververzadigd raakt. Dit is voor den handel fataal gebleken. Een bewijs: als een fabriek vroeger een Schlager alleen had, verkocht zij er ongeveer 40.000 van (Hallo Bandoeng haalde zelfs 50.000). Nu is 10.000 al heel veel. Het houden van groote voorraden is bij deze snelle smaakverandering van het publiek "levensgevaarlijk." Het is vooruit niet te overzien wat er voor de naaste toekomst is weggelegd. Wat zal het pubhek willen hebben als het de Schlagers beu is? verzuchtte de heer Stibbe. * Een voorbeeld van de onberekenbaarheid van het publiek: een outsider zou niet gelooven hoe ontzettend veel talenstudieplaten er verkocht worden. Odeon en F red Fr y, die samen complete series van twaalf platen in albums, met leerboekjes, in den handel brengen hebben ~4 reizigers aan het werk, die met succes bezig zijn. Behalve de zaak in Amsterdam heeft de heer Fry nog een filiaal in Groningen en Den Haag. Er is een enorme belangstelling voor deze methode van taalstudie, die een juiste uitspraak en intonatie waarborgt., Ook op het gebied van toestellen heeft het tijdbeeld invloed geh'ld. Alleen de vlugge, lichte koffertjes worden grif verkocht. Staande toestellen gaan vrijwel niet, hoogstens eenige per jaar of zoo. Bezitters van radio's hebben wijwel allen een pick up op hun toestel, die een bijna perfecte weergave geeft. Ook hier dus de haast en het gebrek aan rust! Ik zie overigens de toekomst niet ongunstig in, verklaarde onze gastheer optimistisch. Wij kunnen het publiek altijd zoo veel verrassingen voorzetten, dat de belangstelling voor onze producten levend blijft. De gramophoon heeft zich een blijvende plaats in onze samenleving veroverd. Alleen de kleine maatschappijtjes, die ondanks de crisis nog steeds opduiken, kunnen zich niet staande houden naast de groote concerns, die zonder enorm kapitaal niet aan te vechten zijn. Trouwens, voor een werkelijk moderne fabriek zou een kapitaal van millioenen marken noodig zijn. Bladert u maar eens een catalogus van Odeon door, wat daar al niet in staat van een hoedanigheid en verscheidenheid, die voor kleinere maatschappijen niet te benaderen is. Zoo'lIs u weet is Odeon in een groote trust vereenigd met His Master's Voice en Columbia, welke trust dus een enorme macht vertegenwoordigt. Wij krijgen de Duitsche platen uit Berlijn, waar ook de Electrala-platen geperst worden voor Duitschland (Elektrola is H.M.V.), de Engelsche uit Londen, waar ze bij H.M.V. geperst worden, en de Fransche uit de pas opgerichte, schitterende fabriek te Parijs, waar de drie maatschappijen samen werken. Door dit systeem wordt de uiterste zuinigheid en concentratie verkregen. Dat er op die manier nog wel iets te bereiken valt, bewijst het volgende. Ondanks moeilijkheden met den export, den last met deviezen enz., waren er bij mijn laatste bezoek aan Londen in September bij de H.M.V. fabrieken nog IO.OOO werklui in vollen arbeidstijd aan het werk! Een vooruitziende blik kan in ons bedrijf niet gemist worden, vervolgde de heer Stibbe. Hoe goed was het niet gezien van de directie van de Odeon -fabrieken, om de filmartisten van de sprekende film dadelijk voor de plaat te engageeren. Men ging van het standpunt uit dat het publiek zijn lievelingen niet alleen wil zien, maar ook hooren. De melodie is bijzaak, de naam van de filmheld of heldin hoofdzaak. Ook de stem doet er minder toe! Odeon heeft er voor gezorgd exclusieve contracten te sluiten met H a n n s A 1b e r s, W i 11i F 0 r s t, G 1 t t a Alp a r, Lil i a n Har v e y, A nni eOn dra etc. Voor velen artistenis de sprekende film een uitkomst. Laat ik eens een cijfer noemen. Gitta Alpar verdient per dag 3000 Mk., terwijl het opnemen van een film gemiddeld drie weken duurt. Dat is haar bijverdienste! Want 's avonds treedt ze op in den schouwburg, terwijl ze 's morgens voor de plaat zingt ... Deze schoone kent de crisis slechts van hooren zeggen .... Nu Lilian Harvey naar Amerika gaat is het met haar zingen voor Odeon zeker uit? vroegen wij. Ja, stellig. Haar contract zoowel met de Ufa als met Odeon vervalt automatisch. En door den trustvorm is het ook onmogelijk dat ze voor H.M.V. bijv. gaat zingen. Daarmede werd voorkomen, dat artisten de maatschappijen tegen elkaar gaan uitspelen. Heeft de prijsverlaging nog verhooging van den omzet gebracht? Neen. De ondervinding heeft geleerd, dat iemand die een bepaalde plaat wil hebben, haar toch wel koopt. Maar met het oog op de verandering van den index enook omdat in de landen met een lagere valuta de platen goedkooper geworden zijn, hebben de Nederlandsche importeurs eveneens hun prijzen teruggebracht, om het verwijt te ontgaan dat zij te groote winsten zouden willen behalen. Die prijsverlaging is dus voor de industrie geen voordeel geweest. Trouwens, als de weeldewet er door komt, wat m.i. nog heelemaal niet zeker is, dan zal het nog te bezien staan of de prijzen op dit niveau gehandhaafd kunnen worden. De heer Stibbe werd weer aan den arbeid geroepen. Wij hoefden hem er niet langer van af te houden, want wij wisten nu wat wij wilden weten. En ook onze lezers zal deze meening van een insider stellig belang inboezemen. 3. Jacoba Maurice Jeanette Stibbe [I13734]Geboren 22 dec 1887 (7 Tevet 5648) Rotterdam, Zuid-Holland, Nederland, bron: Rotterdam Stadsarchief (geboorten), overleden 16 aug 1964 (8 Ellul 5724) Den Haag, Zuid-Holland, Nederland, leeftijd 76 jaar, bron: The Levenston and Stibbe Families | |||
Gezins gebeurtenissen
Neem contact op.